Μαύρη αράχνη, μόνη ψάχνει,
για να βρει ζάχαρη άχνη.
Αχ! Να ήμουν στην Αθήνα
για να φάω νεκταρίνια,
αθερίνες και αρακά,
μακαρόνια με κιμά.
Αχ, αχόρταγη αράχνη,
θα πονέσει το στομάχι,
θ' αρρωστήσεις, θα παχύνεις,
σαν κεφτές, χοντρή θα γίνεις.
Το ποίημα γράφηκε στο σχολείο, με αφόρμηση το βιβλίο της Παυλίνας Παμπούδη "με το άλφα και το βήτα", αφού διαβάσαμε το αντίστοιχο ποίημα του βιβλίου που αφορούσε το Αα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου