Τον ή των

ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΝ-ΤΩΝ

View more presentations or Upload your own.

Από την πολύχρωμη τάξη

Τα δικά μας ποιηματάκια

Μόλις το κουδούνι για διάλειμμα χτυπήσει,
η αυλή χαρούμενες φωνούλες θα γεμίζει. (Αθηνά)

Τα δικά σου τα ματάκια
λάμπουν σαν χρυσά αστεράκια. (Γεωργία Κ.)

Το πρωί με την αυγούλα,
μου 'ρχεται μια αναγούλα,
μαμά, φέρε τη σακούλα (Φώτης)

Το παιδάκι
παίζει ποδοσφαιράκι. (Άγγελος Π.)

Έχω ένα τρενάκι
που είναι ένα μικρό παιχνιδάκι. (Θέρια)

 Και έχω βγάλει το δοντάκι
και έχω γίνει κουσοδοντάκι. (Βεατρίκη)

Το μικρό το λαγουδάκι,
τρέχει σαν το μηχανάκι. (Βασιλική)

Τα παιδάκια στην αυλή,
παίζουν όλο το πρωί. (Γεωργία Σ.)

Το μήλο, όταν φάω,
στο γιατρό δεν ξαναπάω. (Λάμπρος)

 Το παιδάκι στην αυλή,
παίζει το βιολί. (Κωνσταντίνος)

Το μικρούλι το κουτάκι,
έχει ένα παιχνιδάκι. (Νεφέλη)

Μια φορά κι έναν καιρό,
σ' ένα σπίτι γραφικό,
ζούσαν δυο σπουδαίοι φίλοι
και μαζί τους δύο σκύλοι. (Δημήτρης Π.)

Είδα τέσσερα γατάκια
και τα πήρα στα χεράκια. (Ναταλία)

Έχω μια γατούλα,
που είναι ζωηρούλα. (Γιάννης)

Στο μικρό μου το παιδάκι,
θα του πάρω ένα δωράκι. (Παναγιώτης)

Τη μαμά μου την καλή,
την αγαπώ πάρα πολύ. (Δημήτρης Τ.)

Την είδα τη Μαρία
να σπουδάζει θεωρία. (Ελένη)

Θα πάω στην Κίνα
και θα φάω μία χήνα. (Ηρακλής)

Τα θλιβερά μαντάτα

Η Ξανθούλα

Το πνεύμα των Χριστουγέννων

Με μια μικρή καθυστέρηση διαβάσαμε το βιβλίο που μας έφερε ο Ηρακλής, την Πέμπτη, 15 Ιανουαρίου "το πνεύμα των Χριστουγέννων", του Κάρολου Ντίκενς ένα βιβλίο πολυδιαβασμένο, το οποίο υμνεί την αγάπη και την αξία της στη ζωή.

Πρωταγωνιστής είναι ο Εμπενίζερ Σκρουτζ, ο οποίος έχει ξεχάσει να ζει, να αγαπά και να γιορτάζει τα Χριστούγεννα. Κύριο μέλημά του είναι πώς θα κερδίζει περισσότερα χρήματα και πώς δεν θα τα ξοδεύει...  

Ευχαριστούμε Ηρακλή!

Αν όλα τα παιδιά τη Γης...

Πατήστε εδώ για να ακούσετε το τραγούδι, το οποίο το είχαμε ακούσει και πέρσι.

Τα δικά μας αινίγματα

Το φτιάχνουν οι επιστήμονες,
σε πάει σ' άλλα χρόνια.
                           Τι είναι; (Η χρονομηχανή)
Έχει δυο ρόδες, δύο χερούλια
και πάει γρήγορα.
                            Τι είναι; (Η μοτοσικλέτα)
                            (Κωνσταντίνος)   

Μύτη σαν ξίφος,
πόδια δεν έχει.
                             Τι είναι; (Ο ξιφίας)
Είναι σαν φίδι
και μπαίνει γύρω απ΄' τον λαιμό.
                              Τι είναι; (Η γραβάτα)
                              (Θεοδώρα)

Άμα βλέπω, δεν το βλέπω
και το βλέπω, όταν δεν βλέπω.
                               Τι είναι: (Το όνειρο)
Πάει, πάει
και πίσω δεν γυρνάει.
                                Τι είναι; (Το ποτάμι)
                                (Πέτρος)

Δεν είμαι μανταρίνι, ούτε πορτοκάλι,
όταν τρώω ξύλα, γίνομαι μεγάλη,
γεννάω τον καπνό,
με νικάει όμως το νερό.
                                 Τι είναι; (Η φωτιά)
Ο μπαμπάς μου είναι ο ήλιος
και η μαμά μου η βροχή,
δεν μπορώ να ρίξω βέλος,
είμαι όμως της καταιγίδας
το πολύχρωμο τέλος.
                                  Τι είμαι; (Το ουράνιο τόξο)
                                  (Βασιλική)

Είναι μακρουλό, έχει αριθμούς,
γραμμές τραβάμε με αυτό.
                                  Τι είναι; (Ο χάρακας)
Μέσα έχω φαγητό,
δυο πετσέτες και αυγό,
πάω συνέχεια στο βουνό,
για να κεράσω φαγητό.
                                    Τι είναι; (Το καλάθι του πικ-νικ)
                                     (Νεφέλη)

Ποιος είναι αυτός που
"βασιλιάς δεν είναι, κορόνα φορά,
ρολόι δεν έχει,
τις ώρες μετρά";
                                Τι είναι; (Ο κόκορας)
Πίσω απ' άσπρο φράκτη,
κόκκινο σκυλί γαβγίζει.
                                Τι είναι; (Η γλώσσα και τα δόντια)
                                (Δημήτρης Π.)

Άκου το και πού είναι το,
στα δέντρα τριγυρίζει.
                                Τι είναι; (Ο αέρας)
Χίλιοι μύριοι καλόγεροι,
σ' ένα ράσο τυλιγμένοι.
                                 Τι είναι; (Το ρόδι)
                                (Αγγελίνα)

Φύλλα σαν τα δέντρα έχει,
άσπρα με γραμμές,
το έχουν όλοι οι μαθητές.
                                 Τι είναι; (Το τετράδιο)
Είναι άσπρος, παγωμένος
τελευταίος στη σειρά
και με δώρα πάρα πολλά.
                                  Τι είναι; (Ο Δεκέμβριος)
                                   (Ναταλία)

Είναι κόκκινο
και μέσα έχει κίτρινο.
                                 Τι είναι; (Το μήλο)
Είναι κόκκινο
και έχει βουλίτσες.
                         Τι είναι; (Η φράουλα)
                              (Γιάννης)

Έχει κόκκινο λαιμό
και πετά στον ουρανό.
                           Τι είναι; (Ο κοκκινολαίμης)
χει οχτώ πόδια
και κολυμπάει στο νερό.
                             Τι είναι; (Το χταπόδι)
                                 (Παναγιώτης)

Ανεβαίνει, κατεβαίνει
και στην ίδια θέση μένει.
                             Τι είναι; (Το στόμα)
Από κόκκινη μάνα,
μαύρο παιδί γεννιέται.
                              Τι είναι; (Ο καπνός και η φωτιά)
                                  (Δημήτρης Τ.)

Έχει διάφανα φτερά,
έχει μεγάλα μάτια
και ξεφεύγει πάντα.
                          Τι είναι; ( Η μύγα)
Γράφει, μα ξύστρα δεν χρειάζεται,
μελάνι έχει μέσα του
και μπορεί να σε λερώσει.
                           Τι είναι; (Το στιλό)
                              (Άγγελος Χ.)

Σε ζεσταίνει,
αλλά τρώει πετρέλαιο.
                         Τι είναι; ( Το καλοριφέρ)
Μια φορά το χρόνο έρχεται,
στα κόκκινα ντυμένος.
                          Τι είναι; ( Ο Άι-Βασίλης)
                                (Ηρακλής)

Ανοίγω το κλουβί
και η τρυγόνα κελαηδεί.
                        Τι είναι; (Το στόμα και η γλώσσα)
Πότε τρέχει ήρεμα, πότε με μανία
και δεν σταματά ούτε σε κάμπους ούτε σε βουνά.
                        Τι είναι; ( Το ποτάμι)
                          (Ελένη)

Είναι μαλακό και στρογγυλό.
Όταν παίζουν με αυτό οι γάτες,
θυμώνει η γιαγιά.
                        Τι είναι; ( Το κουβάρι)
Όταν το φοράμε,
έχουμε καλή διάθεση
και όταν το χάνουμε,
είμαστε λυπημένοι.
                        Τι είναι; ( Το χαμόγελο)
                             (Αθηνά)

Από κοντά σου έρχομαι.
Φαΐ, ψωμί δεν σου γυρεύω.
                          Τι είναι; (Η σκιά)
Όταν γεννιέται, περπατάει στα τέσσερα.
Όταν μεγαλώνει, περπατάει στα δύο.
Όταν γερνάει, περπατάει στα τρία.
                           Τι είναι; ( Ο άνθρωπος)
                              (Στέφανος)

Μικρή μικρή νοικοκυρά,
μεγάλη πίτα φτιάχνει.
                          Τι είναι; (Η μέλισσα που φτιάχνει το μέλι)
Μια κοντούλα, παχουλή
πάντα κόκκινα φορεί,
έχει πράσινα μαλλιά και σποράκια στην κοιλιά.
                           Τι είναι; (Η ντομάτα)
                                 (Γεωργία Κ. )

Έχει ξάδελφο το σκύλο
κι όμως δεν τον έχει φίλο.
                             Τι είναι; (Ο λύκος)
Από μητέρα κόκκινη,
μωρό παιδί γεννιέται.
                          Τι είναι; (Η φωτιά και ο καπνός)
                                 (Φώτης)

Ένα κίτρινο μισοφέγγαρο
κι από μέσα είναι άσπρο.
                         Τι είναι; (Η μπανάνα)
Έχει κουμπιά
και πατώντας τα, αλλάζει η εικόνα.
                          Τι είναι; (Το τηλεκοντρόλ)
                               (Άγγελος Π.)  

Είναι κίτρινο, ξινό πολύ
τη γλώσσα σου καίει στο πι και φι.
                          Τι είναι; (Το λεμόνι)
Σου φωτίζει το δωμάτιο,
μόλις ξυπνάς σε ζεσταίνει
και είναι λαμπερό!
                          Τι είναι; (Ο ήλιος)
                              (Θέρια)

Τα ξέρω όλα
και θα τα πω.
Τα μαθαίνει
κι γελώ.
Ποιος είμαι εγώ;
Ποιος είμαι εγώ; (Η δασκάλα)

Με τον ήλιο πάντα μοιάζω
κι όπου πάει, τον κοιτάζω.
                      Τι είναι; (Το ηλιοτρόπιο)
                        (Βεατρίκη)

Βλέπω τον εαυτό μου,
για να πλυθώ και χτενιστώ.,
ό, τι κάνω εγώ,
το κάνει και αυτό.
                      Τι είναι; (Ο καθρέφτης)
Την κουβαλάω για να πάω στο σχολείο,
μέσα έχει βιβλία, μολύβια και κασετίνα.
                       Τι είναι; (Η τσάντα)
                            (Αντιγόνη)                   

Και άλλοι γλωσσοδέτες...

Ένα καγκουρό, μα ποιο καγκουρό;

Ένα καγκουρό

πολύ πολύ τυχερό

που βρήκε ένα θησαυρό.

Δυο βασιλιάδες μα ποιοι βασιλιάδες;

Δυο βασιλιάδες με κόκκινες γενειάδες

που τρώνε προφιτερόλ και λουκουμάδες!

                                    (Βεατρίκη, από το "Αριθμητάρι με τους Γλωσσοδέτες")

Ο παπάς, ο παχύς έφαγε παχιά φακή.

Γιατί παπά, παχύ έφαγες παχιά φακή;

Η τίγρης έκανε τρία τιγράκια!

                                                     (Δημήτρης Π.)

Το γυαλί μες στο πηγάδι γυαλικομπολογάει.

Ο παπάς, ο παχύς έφαγε παχύ αρνί.

Γιατί παπά παχύ έφαγες παχύ αρνί;

                                                     (Άγγελος Π.)

Ανεβαίνω στη μηλιά

και πατώ στην καρυδιά.

Πίνω το γλυκό κρασί

με την κούπα τη χρυσή. 

                                                     (Δέσποινα)

Φίλος έδωσε σε φίλο

τριαντάφυλλο με φύλλο.

Φίλε, φύλαγε το φύλλο,

μην το δώσεις σε άλλο φίλο.

Θαλασσόλυκος

στη θάλασσα

θαλασσοπνίγεται,

θαλασσοπούλι

θαλασσί

θαλασσοδέρνεται.

                                                      (Αθηνά)

Πίτα, σπανακόπιτα, σπανακολαδόπιτα.

                                                     (Φώτης) 

Η Στιγμούλα

Η Θέρια μας έφερε το πραγματικά πολύ ενδιαφέρον βιβλίο "Η Στιγμούλα" της Μαρίνας Γιώτη.
Το βιβλίο αναφέρεται στον κύκλο του νερού, αλλά και στην αξία που έχει ο καθένας από μας και τη μοναδικότητά του.

Το Αριθμητάρι με τους Γλωσσοδέτες

Η Βεατρίκη  μας έφερε αυτό το βιβλίο με τους γλωσσοδέτες και τους αριθμούς.

Γλωσσοδέτες

Στην ελληνική λαογραφία ο όρος γλωσσοδέτης ή γλωσσολύτης ή και "καθαρογλώσσημα" αποτελεί συνήθως μία πρόταση, την οποία πρέπει κανείς να επαναλάβει ή να επαναλαμβάνει συνεχώς ταχύτερα, με λέξεις που μοιάζουν μεταξύ τους, περισσότερο όμως πλαστές, και που καθίστανται έτσι δυσπρόφερτες προκαλώντας τα γέλια με τους αποτυχόντες την ορθή επανάληψη.

Παλιότερα αποτελούσε και "τεστ" προφορικών εισαγωγικών εξετάσεων στις στρατιωτικές Σχολές.


Δείτε κάποιους παρακάτω, τους οπoίους τους βρήκα σε παλιότερο ανθολόγιο:


Άσπρη πέτρα ξέξασπρη

κι απ' τον ήλιο ξεξασπρότερη.


Καλημέρα, καμηλάρη

καμηλάρη, καλημέρα.


Κούπα, καπακωτή,

κούπα καπακωμένη,

κούπα ξεκαπάκωτη,

κούπα ξεκαπακωμένη.


-Εκκλησιά μολυβωτή,

μολυβοκοντυλοπελεκητή,

ποιος σε μολυβοκοντυλοπελέκησε;

-Ο γιος του μολυβοκοντυλοπελεκητή.


Πέφτη έκοψα το πεύκο.

Πέφτη πέφτει ο πεύκος κάτω.


Και άλλοι γλωσσοδέτες:

Ανέβηκα στη τζιτζιριά, στη μιτζιριά,

τη τζιτζιμιτζιχοτζιριά.

Για να κόψω τζίτζιρα, μίτζιρα,

τζιτζιμιτζιχότζιρα


Της καρέκλας το ποδάρι ξεκαρεκλοποδαρώθηκε.


Η συκιά μας η διπλή, η διπλογυριστή,

κάνει τα σύκα τα διπλά, τα διπλογυριστά.


Γουρούνι, γουρουνόπουλο γουρουνοκουμπαρόπουλο,

πες μου πού πας και πλένεσαι, και γουρουνολευκαίνεσαι ;

Εκεί πάω και πλένομαι και γουρουνολευκαίνομαι .

Κάτω στα γουρουναύλακα, πού τρέχουνε τ' απόνερα , του λιοτριβιού τα λιόνερα.